Gündüz herkesleştiğin hareketler yapmaya zorlar seni, kukla gibi oradan oraya sürükler seni otoriteler, takmak zorunda olduğun maskeler benliğini saklar. Gece ise maskeler düşer, otoriteler uzaklaşır, hareketlerini, düşüncelerini dizginleyen ipler kaybolur. Kendinle baş başa kalırsın. Kendi yüzün, kendi hareketlerin, kendi düşüncelerin, kendi hislerin, kendi arzuların, kendi rüyaların… Tüm açığa çıkmamış sırların bekler seni. Kendi boşluğunda oradan... Continue Reading →